اطلاعیه ساعت کاری خانه عکاسان افرنگ و سفارشات خرید در ایام نوروز

عکاسی، نظامی نشانه شناختی است که ممکن است نقش های متفاوتی را بر عهده بگیرد. کتاب «عکاسی، درآمدی انتقادی» را محمد نبوی، مهران مهاجر، سولماز ختایی لر و ویدا قدسی راثی ترجمه کرده و انتشارات مینوی خرد منتشر ساخته است. نشست نقد شهر کتاب، ۱۸ مرداد به نقد آن اختصاص داشت که با حضور مترجمان و دکتر مهدی مقیم نژاد و دکتر فرزان سجودی همراه بود. این گزارش به نقل سخنان دکتر سجودی اختصاص یافته است.

بین تمام هنرها، هیچ هنری خطرپذیرتر از هنر عکاسی نیست و این تصادفی نیست که در جنگ ویتنام بیش از سی نفر از خبرنگارانی که جان باختند، عکاس بودند. « بین تمام هنرها، هیچ هنری خطرپذیرتر از هنر عکاسی نیست و این تصادفی نیست که در جنگ ویتنام بیش از سی نفر از خبرنگارانی که جان باختند، عکاس بودند. وقوع جنگ های متعدد و ضرورت درج تصاویر و گزارش های مصور مربوط به جنگ در مطبوعات، نسل جدیدی از عکاسان را پرورش داد که به «عکاسان جنگ» معروف شدند.»۱. شاید اغراق نباشد اگر بگوییم بیش از تفاوتهای فنی و هنری، نوع و زاویه نگاه این عکاسان به پدیده جنگ بوده که در تمایزشان از یکدیگر نقش آفرینی داشته است.

در عکاسی همه چیز بستگی به سبک و علاقه عکاس دارد. و نکته ای که عکاسی را شیرین تر میکند استفاده از نکات و ترفند ها و تجربیات شخصی افراد متخصص است. در عکاسی همه چیز بستگی به سبک و علاقه عکاس دارد. و نکته ای که عکاسی را شیرین تر میکند استفاده از نکات و ترفند ها و تجربیات شخصی افراد متخصص است. اگر شما عکاس تازه کاری هستید در این پست ۵ روش را برای اینکه عکس های شما دوستانتان را تحت تاثیر قرار دهد توضیح داده میشود.

 جالب است بدانید نخستین تهرانی که عکاسی را یاد گرفت و لقب نخستین عکاس را به خود اختصاص داد چهارمین پادشاه قاجار، ناصرالدین شاه بود. پیدایش عکس و دوربین عکاسی برای اولین بار در اواخر دوره حکومت محمدشاه قاجار توسط نظامیان و مستشاران اروپایی که به تهران رفت و آمد داشتند، گزارش شده است. عکس هایی که در ابتدا از تهران گرفته شده شامل عکس هایی از زندگی مردم و درباریان قاجار بود که متاسفانه نخستین عکس های برگرفته شده از ایران در موزه ها و مراکز فرهنگی خارج از کشور نگهداری می شود. با روی کار آمدن ناصرالدین شاه و علاقه وی به دوربین عکاسی، عکاسی از انحصار فرنگیان خارج شد.

دوربین، ابزاری است که با استفاده از آن بهتر می توان شکرگزار موهبتی به نام زیبایی بود. دوربین عکاسی به ما یاری می دهد که زیبایی های نهفته را کشف کنیم و دریابیم که چگونه در مقام یک عکاس می توانیم تاثیرات این زیبایی ها را بر بینندگان شدت بخشیم. بخش بزرگی از زیبایی های طبیعت، در بطن موضوع های کوچکی مانند گل ها نهفته است. از آنجا که زیبایی گل ها حقیقتا نفسگیر است، عکس آنها نیز باید تکان دهنده باشد و بیننده را وادارد که با دیدی نو بر گل و گیاه بنگرد.

عکاسی تکی و عکاسی برای مجموعه دو روش مختلف برای ارایه آثار هنری ست. تعریف مجموعه ی عکس کمی پیچیده گی دارد و غالب عکاسان ایرانی در گره ی ناگشودنی اش گرفتار می شوند. من نیز نخواهم توانست گره ای باز کنم. شاید بتوان گفت برای باز کردن اش گره ای دیگر بارش می کنم که گشودن این گره آسان تر از آن گره باشد. پروین اعتصامی در داستانی آورده است دهقانی گونی گندم پشت اش در حال آه و ناله بود که خدایا این چیست در زندگی من گره ای ناگشوده، فقر من را فرا گرفته گره ی من بگشا و در این هنگام گره ی گونی اش باز شد و اندک گندمی که با دستان اش گردآورده بود بر زمین ریخت و با نفرین گفت: خدایا زین گره را زان گره نشناختی

درباره مجموعه عکس های «جیمز نچوی» دوزخ، نام مجموعه ای از عکس های «جیمز نچوی» عکاس خبری آمریکایی است. اگرچه هم نامی این مجموعه با دوزخ «دانته» در ابتدا تصویری جهنمی را برای بیننده (که هنوز خواننده است) تداعی می کند، اما خواننده بعد از دیدن عکس ها درمی یابد که این دو اثر حتی به لحاظ مفهومی به فاصله دنیایی از هم قرار دارند؛ تصاویر تکان دهنده و دهشت بار از فجایع عظیم انسانی دهه های پایانی قرن بیستم. به واقع نچوی کوشیده تا آنچه که انسان مدرن پایان قرن بیستم به راحتی بر آن چشم می بندد را عیان کرده و در مقابل دیدگان به عمد بسته او قرار دهد

تفاوت عکس های درون گروهی و بیرونی وقتی یک عکاس به پشت صحنه می رود، باید بتواند برای هرجا و هر کاربردی، عکس خاص و مناسبی تهیه کند. نکته مهم در عکسبرداری از فیلم و سریال، به کار بردن دقت و کیفیت تقریبا یکسان برای همه آنهاست. عکسی که از پشت صحنه یک فیلم تهیه می شود، فارغ از این که برای استفاده درون گروهی ا ست یا برای انتشار، باید با کیفیت باشد.

تفاوت های عکاسی خبری با عکاسی فیلم و سریال عکاسی خبری و عکاسی از فیلم و سریال دوگونه کاملا متفاوت از عکاسی هستند. عکاسی فیلم و مجموعه های تلویزیونی در بحث عکاسی تبلیغاتی جای می گیرد، چون صحنه هایی از یک فیلم و سریال عکاسی می شود تا برای جذب مخاطب و حتی کشاندن مردم به گیشه استفاده شود.

عکس های فیلم و سریال بعد از پخش چه سرنوشتی پیدا می کنند میراث تصویری پشت صحنه فیلم ها و سریال ها چه از سوی عکاسان حرفه ای و چه از سوی کسانی که به اصطلاح عموزاده ها و خاله زاده های عوامل گفته می شود، گرفته شده باشد، مجموعه ای خواهد شد که اگر توجه و حساسیت عکاس و تهیه کننده را به همراه داشته باشد باقی می ماند در غیر این صورت ممکن است مانند خیلی از آثار هنری که شرایط مناسبی برای نگهداری ندارند در نهایت محکوم به فنا شوند. این روزها حتی اگر به سینما هم نروید می توانید با یک جستجو در فضای مجازی به عکس های یک فیلم سینمایی دسترسی پیدا کنید. در مورد مجموعه های تلویزیونی نیز همین اتفاق صادق است، هرچند این عکس ها در اینترنت برای همیشه ثبت شده اند، اما همه رویدادهایی نیستند که یک گروه سازنده فیلم و سریال طی ماه ها تلاش کرده اند.

می توان به صراحت گفت خیلی از کسانی که اکنون به عنوان عکاسان فیلم فعالیت می کنند، حرفه ای این کار نیستند و تازه در خیلی از موارد برای همین دوستان غیرحرفه ای، عکاسی سینما مهم تر از عکاسی سریال است، در حالی که از نظر یک عکاس حرفه ای این مساله اهمیت ندارد. می توان به صراحت گفت خیلی از کسانی که اکنون به عنوان عکاسان فیلم فعالیت می کنند، حرفه ای این کار نیستند و تازه در خیلی از موارد برای همین دوستان غیرحرفه ای، عکاسی سینما مهم تر از عکاسی سریال است، در حالی که از نظر یک عکاس حرفه ای این مساله اهمیت ندارد. مهم خروجی کار است که باید نشان دهنده توانایی فرد در ارائه کارش باشد. برای خیلی از عکاسان، نورهای سینمایی جذاب تر است، به همین دلیل علاقه دارند از فیلم ها عکاسی کنند تا سریال های تلویزیونی. در حالی که من به عنوان عکاس به این موضوع توجه می کنم که اثری باکیفیت به وجود بیاید و همان حساسیتی که هنگام عکاسی از فیلم ها دارم در مورد سریال ها نیز وجود دارد.

از روز اول که عکاسی اختراع شد برای خلاقیت هنری نبود و در راستای ثبت لحظه ها و وقایع به کار گرفته شد. به همین دلیل بعضی ها تلقی می کردند عکاسی قصد دارد رقیب نقاشی شود و نزاع های لفظی نیز بر سر این ماجرا اتفاق افتاد، اما عکاسی راه خود را پیدا کرد. زمانی هم که عکاسی وارد ایران شد داشتن شناسنامه اجباری شده بود و این شناسنامه ها به عکس نیاز داشت، پس این عکس ها بی آن که تلقی هنری از آنها وجود داشته باشد، استفاده شد، ولی به سبب کنجکاوی بشر و ذهن هنرمندانه ای که همیشه داشته، شاخه ای از عکاسی با عنوان عکاسی هنری ایجاد شد و خیلی از هنرمندان به سمت آن گرایش پیدا کردند. در سینما و سریال های تلویزیونی نیز عکس در وهله اول همچنان وظیفه اطلاع رسانی را به عهده دارد.