آموزش كلودیون مرطوب

تحول دوربینهای عكاسی:

ایاگه كینی اكساكتا كه در 1936 ساخته شد نخستین دوربین بازتابی تك عدسی 35 میلی‌متری بود نمونه 1937 این دوربین دارای ذره‌بین میزانسازی بود. اصلاح شده و مسدودگر كانوی تغییرپذیر بود. هنگامی كه كارخانه لایكا در 1925 دوربین 35 میلی‌متری خود را ساخت بلافاصله با موقعیتی چشمگیر روبرو شد نمونه اولیه این دوربین در 1937 ساخته شده بود دوربین مزبور دارای سرعتهای انسداد از 25/1 تا 500/1 ثانیه بود. كیفیت و دقت این دوربین و نیز عدسی آن سهم عمده‌ای در موفقیتش داشت در نمونه اولیه اصلاحاتی پذیرفت اما نمونه 1925 به صورت دوربینی كلاسیك باقی ماند و قطع 35 میلی‌متری را به گونه‌ای رایج ساخت تا به امروز نیز همچنان پابرجا باقی مانده است.

دوربین بازتابی دو عدسی كه كارخانه رولی فكس در 1928 ساخت، موجب تحولی اساسی شد و به بسیاری از عكاسان غیرحرفه‌ای و حرفه‌ای امكان داد دوربینهای صفحه‌ای مسطح بزرگ را كنار بگذارند و دوربین رولی فكس كیفیت مكانیكی و نورشناختی بسیار خوبی داشت و فیلم آن مربع شكل بود. در 1932 كارخانه زایس ایكون دوربین كنتاكس را در برابر دوربین لایكا ساخت.

نمونه 1934 این دوربین دارای فاصله‌سنج مرتبط با عدسی، منظره‌یاب مجزا، مسدودگری با مجموعه‌ای از سرعتهای كند بود. فردریك اسكات آرچر (1857-1813) نخستین كسی بود كه شیوه‌ای عملی را برای استفاده از كلودیون مرطوب در تصاویر منفی شیشه‌ای ارائه داد. او این شیوه را در مارس 1851 تكامل بخشید.
شیوه كلودیون مرطوب:

كلودیون را از طریق مرطوب كردن پنبه باروتی (پیروكسیل) قابل حل در آمیزه‌ای از اتر و الكل بدست می‌آورند. نخستین مرحله این شیوه مشتمل بر حل كردن نمكهای برمور و یدور در كلودیون بود. سپس این محلول را به سطح شیشه‌ای پاكیزه می‌اندودند. پس از خشك شدن صفحه آن را در محلول نیترات نقره قرار می‌دادند. از واكنش نیترات نقره در تماس با كلودیون، یدور نقره یا برمو یدور نقره پدید می‌آمد كه هر دو حساسیت صفحه شیشه‌ای را افزایش می‌دادند و سپس بلافاصله در محلول ظهور می‌گذاشتند.

پس از ظاهر شدن تصویر منفی آن را در محلول غلیظ هیپوسولفیت سدیم ثابت می‌كردند و سپس مانند شیوه‌های دیگر شست و شو می‌دادند. برای به پایان بردن سطح تصویر منفی را با لایه محافظی از ورنی اكلی می‌پوشاندند. چاپ تمس دار تصویر منفی شیشه‌ای، تعداد زیادی عكس حاصل می‌آمد. برزای این كار تصویر منفی شیشه‌ای را بر روی یك ورقه كاغذ حساس قرار می‌دادند و سپس بر آنها نور می‌تاباندند.

عكاسانی كه شیوه كلودیون مرطوب را بكار می‌گرفتند اگر می‌خواستند در محیط بیرون كار كنند ناگزیر بودند مقدار زیادی وسایل دست و پاگیر را با خود حمل كنند. یكی از انواع تاریكخانه‌های چادری كه بیش از همه نزد عكاسان رایج بود «چرخ‌دستی مسافرتی كهای» نام داشت و آن چرخ‌دستی فوق‌العاده كوچكی بود كه وقتی جمع می‌شد حركت دادن آن بسیار آسان بود. هنگامیكه در آن را باز می‌كردند، می‌توانستند تمامی صفحه‌های شیشه‌ای و نیز كلیه مواد شیمیایی لازم را در خانه‌های كوچك آن جای دهند. وقتی تاریكخانه برپا می‌گردید در مبدل به سقف آن می‌شد.
شیوه اوزوبروم:

در این شیوه نخست نامیر ژلاتینی حاوی رنگ‌دانه را بر روی یك ورقه كاغذ مرغوب می‌اندودند (1). سپس آن را در محلول بیكرومات پتاسیم قرار می‌دادند(2). پس از آن كاغذ دارای رنگ‌دانه را رنگ‌زدایی می‌كردند(3) و آنگاه آن را در قید چاپ روی عكسی كه برروی كاغذ برمور نقره چاپ شده بود منطبق می‌ساختند(4)

با ماله بر روی دو ورقه می‌كشیدند(5) به نحوی كه كاغذ دارای رنگ‌دانه كه رنگ زوالی شده بر روی كاغذ برمور نقره واكنش نشان می‌داد سپس كاغذ برمور نقره را از روی آن كاغذ دیگر برمی‌داشتند(6) برای ظاهر ساختن تصویر بخشهایی از نامیز را كه واكنش نشان نداده بود از طریق شست و شو با آب گرم از سطح صفحه می‌زدودند.(7)

تحول دوربینهای عكاسی: